Koronal delikler, Güneş yüzeyinde manyetik alanın zayıfladığı bölgeler olarak tanımlanıyor. Bu alanlarda plazma çevresine göre daha soğuk ve seyrek olduğundan, aşırı ultraviyole ve yumuşak X-ışını görüntülerinde karanlık lekeler halinde görülüyor.
Optik dalga boylarında ise gözlemlenemiyor.
Bu bölgelerden salınan parçacıklar, Güneş rüzgârının daha hızlı ve yoğun şekilde uzaya yayılmasına yol açıyor.
Dünya’nın manyetosferiyle çarpışan parçacıklar kutuplardaki atmosfer tabakalarına yönelerek aurora ışıklarını oluşturuyor.
Kalp şeklindeki bu delikten yayılan rüzgâr, Eylül ortasında orta şiddette jeomanyetik fırtına meydana getirdi. Sonuçta kuzey ve güney kutup bölgelerinde göz alıcı aurora manzaraları kaydedildi.
Bilim insanlarına göre Güneş, 11 yıllık döngüsünde şu anda “güneş maksimumu” evresinden çıkış sürecinde. Bu süreçte etkinlikler azalacak olsa da, NASA Jet Propulsion Laboratory raporlarına göre 2008’den bu yana Güneş rüzgârı kademeli olarak güçleniyor.
Bu da önümüzdeki yıllarda beklenenden daha fazla aktivite yaşanabileceğini gösteriyor.
Gökbilimciler, Güneş’in bu davranışlarının yalnızca doğal bir döngünün parçası olduğunu belirtiyor. Ancak Dünya’ya kalp göndermiş gibi görünen bu olay, hem bilimsel hem de sembolik açıdan dikkat çekti.